No such thing as AI
Er zijn veel dingen die me storen aan large language models — u weet wel, die dingen die door hijgerige marketingboys en hysterische ceo’s (en ondertussen ook door andere mensen) ‘AI’ worden genoemd — van het volledige dedain voor copyright (waar is Metallica als je ze nodig hebt om overtrokken copyright rechtszaken aan te spannen?); over de pathetische verkoopspraatjes dat ‘AI het einde van de mensheid betekent’ (OpenAI baas Sam Altman heeft ondertussen gezegd dat AI de wereld toch niet zo ingrijpend zal veranderen. Gelukkig hebben ze nét nog een Pentagon contract kunnen versieren, alle grote woorden over het verbeteren van de wereld uiteraard ten spijt); tot simpelweg het feit dat dit systeem de ultieme zesjescultuur is die alles herleidt tot een statistisch gemiddelde zonder ooit één originele uiting.
Maar het voelt vooral alsof we ondertussen al een decennia holle digitale hypes door onze strot geramd krijgen die absurde dingen beloven, om steevast te eindigen als een ‘get even richer even quicker’ scheme voor wie sowieso al meer eindjes heeft dan er aan elkaar geknoopt kunnen worden. Goed, de opkomst en ondergang van NFT apentekeningen was best grappig (zolang je wat afstand kon bewaren van die arme zielen die zowat al hun geld eraan verloren) en ook nu is het lachen gieren brullen met de antwoorden en de tekeningen die uit het ding rollen. Wat kan het ook kwaad? Het kwetst niemand en binnenkort hebben we daardoor vast de befaamde ‘echte’ AI, een honest-to-god artificieel bewustzijn, enkel te onderscheiden van het onze omdat het beter is op elk vlak. T-Toch?
Hell has always been other people
Uiteraard niet. Het internet wordt nu al overspoeld door misinformatie, en ChatGPT en consoorten zijn daar een nieuwe belangrijke bron van, wat te verwachten valt van een systeem dat wel een definitie, maar geen concept heeft van waarheid of leugen, realiteit of fictie, en alles beantwoord met dezelfde arrogante zelfzekerheid van diens makers (naar ik vermoed), hoe absurd irreëel dat antwoord ook is. Dat je geen enkel antwoord van een LLM kan vertrouwen, houdt mensen uiteraard niet tegen om er toch vragen aan te stellen waar ze zelf het antwoord niet op weten. De dwaas die in het ravijn roept en de echo interpreteert als het antwoord van God. Ja, zo kan onze huidige maatschappij er vast nog wel een paar gebruiken.
Oh, en onze hersenen zijn geen computers. Net zo als alle andere metaforen die we in het verleden gebruikt hebben om ons bewustzijn te proberen verklaren, schiet die computermetafoor schromelijk te kort. Wij zijn geen hardware waar software op draait, de hele dichotomie van lichaam en geest is een fabeltje. Ons bewustzijn en ons lichaam zijn één en ondeelbaar, onze ervaringen wijzigen onze fysieke structuur en er is geen ‘sense of self’ die we zouden kunnen overzetten naar buiten ons lichaam. Het idee dat de huidige LLM’s dichter bij een echt bewustzijn zouden komen door gewoon steeds meer data te stelen en in dat systeem te pompen, is de zoveelste misvatting van een techbro cultuur die machinaal efficiëntiedenken zo ver boven de menselijke ervaring heeft geplaatst, dat het vergeten is wat die menselijke ervaring nu ook weer precies inhield.
Ongetwijfeld hebben LLM’s een plek binnen een robuust digitaal ecosysteem en zijn er taken waar het uitermate geschikt voor is. Alleen jammer dat ons digitaal ecosysteem door blind winstbejag zodanig uitgehold en instabiel is, dat de LLM’s geen Prometheus zullen blijken die ons toegang geeft tot het vuur van de goden, maar het zoveelste goedkope trucje om mensen van hun geld te scheiden. En neen, wat sommigen je ook willen wijsmaken: dat hoeft echt niet de totaliteit van de menselijke ervaring te zijn.
