De Antwerpse verkeerslichten zijn een bron van gevaar
Ruim een decennium geleden werd met veel bombarie de invoer van ‘slimme verkeerslichten’ in Antwerpen aangekondigd. 20 miljoen euro en de filetijd zou op ‘sommige kruispunten’ met 64% doen afnemen. Als dat ene mythische kruispunt al bestaat, weegt het niet op tegen de onduidelijkheid en inconsistentie die op dit moment zowat de meest uitgesproken gevolgen zijn van die niet onaardige investering.
Let op, de fietsinfrastructuur in Antwerpen is op die tien jaar veelal verbeterd. Ok, het krampachtig vasthouden aan parkeergarages in de binnenstad (ten koste van de enkel met krekelgeluid gevuld P+R’s aan de buitenrand) ligt ergens tussen ‘een foute inschatting’ en ‘compleet krankzinnig’ in, en het dedain van het stadsbestuur tegenover de niet recreatieve fietser blijft groot, maar het is er zeker aangenamer fietsen.
Deze ene positieve paragraaf daargelaten is er, als actieve weggebruiker, massa’s kritiek te geven op het huidige systeem, van de onduidelijkheid over wanneer het gebruik van de knoppen verplicht, optioneel, dan wel nutteloos is, tot de aftellende bolletjes bij de voetgangerslichten die binnen één cyclus soms seconden lang bij hetzelfde bolletje blijven pinken en vervolgens met drie tegelijk wegspringen, om het allerlaatste bolletje dan toch nog een moment of twee te laten haperen (nuttige informatie voor de voetganger: totaal geen). Maar veruit het grootste probleem aan de Antwerpse verkeerslichten is dat ze de kans op ongevallen gevoelig vergroten door bijkomende ruis toe te voegen aan een al enorm complexe verkeerssituatie.
Zo hebben veel kruispunten knoppen die voetgangers en fietsers indrukken om groen te krijgen; ‘moeten indrukken om groen te krijgen’ of ‘kunnen indrukken om mogelijk sneller groen te krijgen’, afhankelijk van de locatie en het tijdstip. Welke locatie en welk tijdstip, daar heb ik het raden naar. Wat vooral opvalt, is dat het groen voor fietsers en voetgangers soms losgekoppeld is. Soms, opnieuw, afhankelijk van locatie en tijdstip. En dat gebrek aan consistentie is absurd en gevaarlijk. ‘Steek gewoon over als het groen is’, hoor ik sommige mensen al denken, wat ik op zich enkel kan toejuichen, ware het niet dat een substantiëel deel van de Antwerpse kruispunten absoluut niet conflictvrij is. Sommige wel, ik vermoed zodat er niemand ook maar enige consistentie kan verweten worden.
Dus krijg je situaties waarbij een fietser groen licht krijgt op hetzelfde moment als een automobilist naar rechts mag afslaan. De voetgangerslichten blijven rood (want niemand heeft op dat knopje geduwd), dus de afdraaiende automobilist heeft geen aanduiding dat hij rekening moet houden met overstekende fietsers (behalve als er ergens een oranje knipperlicht pinkt, wat vast betekent dat er al eens iemand aangereden is). Integendeel, wie zou nog geloven dat er in 2023 nog conflictuezue kruispunten zijn op een hoofdweg als de Antwerpse Singel?! Het antwoord is, alweer, sommige wel, sommige niet, zoek het uit.
Dus als je aan een bescheiden 20km/u over dat brede (maar bij momenten totaal onverlichte en niet van obstakels gespeende) Singelfietspad rijdt, en in de verte een groen licht ziet (waarvan je weet dat het op z’n minst langer dan de maximum toegestane tijd van 110 seconden lijkt te duren als je er voor het rood staat), bedenk dan dat de automobilist die op het punt staat om af te draaien niet eens zal kijken of er iemand aankomt (het vorige kruispunt was immers conflictvrij!). En word je aangereden (sorry, iemand moet het blijkbaar doen), dan zal de automobilist technisch gezien in fout zijn, maar wijst het persbericht uiteraard hoofdzakelijk naar jouw gebrek aan helm en/of fluo hesje en/of algehele verantwoordelijkheid omdat je niet in je eigen auto gekropen bent. De automobilist is er op dat moment enkel om in shock opgevangen te worden door de politie.
Wees gerust, achteraf zal schepen van Mobiliteit Koen Kennis omstandig zijn schouders ophalen, een of andere variant van ‘ja, moeilijk, hè’ mompelen, en vervolgens vrolijk verder de Nederlanders tot aan de kathedraal in de file laten staan. Eerlijk, na tien jaar N-VA bestuur ben ik hier niet meer verbaasd over. Maar ik blijf wel teleurgesteld. Ooit leek een mensenleven meer waard.
